De zaterdag is een heerlijke dag voor me. ’s Ochtends een lekker luisterprogramma op de radio en daarna mooie muziek draaien. Als ik alleen thuis ben vind ik een heimelijk genoegen in keihard trompetmuziek opzetten. Heerlijk om van die barokke klanken door het huis te laten schallen! Dat vind ik ongeveer net zo prachtig als oudere Franse filmmuziek, zoals ‘Les Feuilles Mort’ van Yves Montand, ook zo’n sfeermaker. En toen hoorde ik recent in de auto een versie van diezelfde Feuilles Mort. Op trompet! Door merg en been ging het. De track staat op een cd van Allison Balsom; een Brits trompettiste van wereldniveau. Ze won verschillende prijzen met haar klassieke albums en was Young British Classical Performer of the Year in 2006. Allison Balsom heeft een grote passie en dat is Frankrijk. Ze is er idolaat van, volgde haar opleiding deels in Parijs en besloot een album te maken met pure Franse muziek. Dat werd ‘Paris’, werkelijk zalig om op weg te drijven. Ze speelt muziek van Satie, Piazzola en Ravel en geeft er op unieke wijze haar eigen interpretatie aan. Voor de klassieke liefhebber is haar vertolking van een stuk van Messiaen interessant en al zal een ander dit nummer mogelijk wat moeilijk vinden, het is zeer de moeite waard om eens te beluisteren.
En na Allison Balsom zet ik vrijwel steevast muziek van een andere trompettist op: Chris Botti. Zijn cd ‘A thousand kisses deep’ behoort tot mijn favorieten. Mellow, jazzy trompetgeluiden vullen de kamer. Dromerige achtergrondmuziek, die perfect op z’n plek is wanneer je een mooi gesprek hebt met goede vrienden of tijdens de laatste uren van dat fijne feestje [eerder gepubliceerd op www.bewustzijnonline.nl]
